19 października 1984 roku funkcjonariusze Samodzielnej Grupy „D” Departamentu IV MSW przebrani w mundury Wydziału Ruchu Drogowego Milicji Obywatelskiej dokonali porwania księdza jadącego z Bydgoszczy do Warszawy.
Przy drodze krajowej pomiędzy Bydgoszczą a Toruniem, w lesie koło miejscowość Górsk, znajduje się widoczny duży betonowy biały krzyż, który upamiętnia miejsce tego porwania, które zakończyło się śmiercią.
14 września 1947 r. w Okopach na świat przyszedł Alfons Popiełuszko. Pierwszą Komunię Świętą i bierzmowanie przyjął w tym samym roku – 1956. W latach 1961-1965 uczęszczał do liceum w Suchowoli. Był sumienny, ale uczył się przeciętnie. Z powodu jego religijności rodzice byli wzywani do szkoły. 24 czerwca 1965 r wstąpił do Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie. Po pierwszym roku studiów został skierowany do obowiązkowej zasadniczej służby wojskowej, którą odbywał w latach 1966-1968 w specjalnej jednostce dla kleryków o zaostrzonym rygorze w Bartoszycach.
W dniu 13 maja 1971 r. w wieku 23 lat dokonał zmiany dotychczasowego imienia na nowe: Jerzy Aleksander. 28 maja 1972 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk prymasa kardynała Stefana Wyszyńskiego. Od sierpnia 1980 r. był związany ze środowiskami robotniczymi, aktywnie wspierał także „Solidarność”. W czasie strajku został wysłany do odprawiania mszy w Hucie Warszawa. Po wprowadzeniu stanu wojennego organizował liczne działania charytatywne. Wspomagał ludzi prześladowanych i skrzywdzonych. Uczestniczył w procesach tych, którzy byli aresztowani za przeciwstawianie się prawu stanu wojennego. Organizował rozdział darów, które były przywożone z zagranicy. W kościele św. Stanisława Kostki od 28 lutego 1982 r. organizował Msze za Ojczyznę. Działalność ks. Jerzego Popiełuszki ówczesne władze PRL uznały za krytykę i sprzeciw wobec systemu komunistycznego.
19 maja 1983 r. prowadził pogrzeb Grzegorza Przemyka. We wrześniu 1983 r. zorganizował pierwszą pielgrzymkę ludzi pracy do sanktuarium w Częstochowie; 18 września odprawił mszę świętą na wałach Jasnej Góry.
Ksiądz Jerzy Popiełuszko był inwigilowany przy pomocy co najmniej czterech tajnych współpracowników. Wśród nich byli duchowni – tu szczególnie aktywny był ksiądz Michał Czajkowski (TW „Jankowski”), a także osoby świeckie, jak np. blisko współpracujący z kapłanem Tadeusz Stachnik (TW „Miecz” i „Tarcza”).
19 października 1984 roku ks. Popiełuszko przybył na zaproszenie Duszpasterstwa Ludzi Pracy do parafii pw. Świętych Polskich Braci Męczenników w Bydgoszczy. Według księdza Henryka Jankowskiego, który wspólnie z ks. Popiełuszką celebrował mszę św. gość zaraz po mszy wracał do Warszawy. Nie chciał zostać dłużej z powodu złego samopoczucia oraz umówionego spotkania na następny dzień na 8 rano.
W tym samym dniu, wracając do Warszawy, na drodze do Torunia, niedaleko miejscowości Górsk, Jerzy Popiełuszko został wyciągnięty z samochodu, przeprowadzony ok 100-150 metrów dalej w stronę Torunia i wrzucony do bagażnika. Kierowca księdza Popiełuszki Waldemar Chrostowski wyskoczył z samochodu przy prędkości 100 km/h nie odnosząc żadnych obrażeń uciekł esbekom, którzy też nie podjęli za nim pościgu. Wrócił do pozostawionego samochodu.
Dalsze wydarzenia znane są jedynie z późniejszych zeznań trzech wykonawców porwania i zabójstwa. Porywacze pojechali dalej, w stronę Torunia. Ponieważ zamknięty w bagażniku ks. Jerzy usiłował się stamtąd wydostać, porywacze zatrzymywali się co jakiś czas i bili go aż do utraty przytomności. W końcu związali księdza w taki sposób, że każda próba wyprostowania nóg powodowała duszenie. Mordercy zeznali potem przed sądem, że koło północy wjechali na zaporę na Wiśle we Włocławku. Tam z wysokości kilkunastu metrów wrzucili księdza do wody. Jest prawdopodobne, że w tamtej chwili ks. Popiełuszko jeszcze żył.
30 października 1984 roku z zalewu na Wiśle koło Włocławka wyłowiono jego zwłoki. Ręce skrępowano tak, by próby poruszania nimi zaciskały pętlę na szyi. Ciało obciążone było workiem wypełnionym kamieniami. Zbadano je w Zakładzie Medycyny Sądowej Akademii Medycznej w Białymstoku pod kierunkiem prof. Marii Byrdy. W czasie sekcji wykazano ślady torturowania.
Istnieje jeszcze teoria wysnuta przez prokuratora Andrzeja Witkowskiego, której mało kto daje wiarę, mówiąca o tym, że Popiełuszkę trzymano przy życiu i torturowano do 25 października. Popiełuszko miał być przetrzymywany w bunkrach w Borze Kazuńskim. Czy Popiełuszko był przetrzymywany i torturowany gdyż nie chciał zdradzić, gdzie znajdują się pieniądze które miał przewieźć z Bydgoszczy do Warszawy?
Według oficjalnej wersji do dziś nie wiadomo, kto i kiedy podjął decyzję o zabiciu księdza. Wiadomo jedynie, że zabójstwa dokonali trzej pracownicy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.
Czy więc Popiełuszko żył do 25 października, gdyż Grzegorz Piotrowski próbował wydobyć torturami informacje na temat miejsca przechowywania pieniędzy? Ks. Popiełuszko tych informacji nie mógł zdradzić, gdyż ich zwyczajnie nie znał.
Krzysztof Drozdowski
krzysztof.drozdowski@wolnadroga.pl
