Stacja w Grodzisku Wielkopolskim leży na linii z Poznania do Wolsztyna. Otwarta została w roku 1881. Linia Kościan – Opalenica przebiega przez tą właśnie stację. Tor dochodzący z Kościana urywa się tuż za Grodziskiem – rozebrano go w 2010 roku.
Ruch pasażerski na linii Grodzisk – Kościan wyłączono już w 1989 roku, a towarowy utrzymywano tutaj jeszcze przez kilka lat. Później linię wyłączono z eksploatacji, ale szczęśliwie dotrwała w dobrym stanie do naszych czasów.
Linia miała wyjątkowego pecha, gdyż nie przebiega przez żadne większe miejscowości poza samym Grodziskiem – stąd tak szybko podjęto decyzję o likwidacji połączeń pasażerskich.
Kolej w województwie wielkopolskim wyróżnia się na tle innych województw. Przede wszystkim odczuwa się tutaj wrażenie, że jest ona w lepszym stanie niż w reszcie kraju. Rozkłady jazdy nie są wybrakowane i nie słyszy się tak często o likwidacji połączeń.
Również to samo tyczy się infrastruktury – w innych częściach Polski wiele stacji, takich jak ta w Grodzisku, jest zdegradowana często do roli zwykłej mijanki, a nawet przystanku osobowego.
Miło jest w obecnych czasach zobaczyć taki widok, jak kompletna stacja, na której nawet te nieużywane od lat tory nie są zarośnięte, ale zadbane i sprawiające wrażenie gotowych do eksploatacji.
Stacja Grodzisk Wlkp. posiada 3 perony, z czego ostatni jest niestety odcięty od pozostałych i zarośnięty. Peron 2 i 1 są używane przez pasażerów w przypadku mijania się dwóch pociągów, co zdarza się tutaj dość często. Za peronami zaczynają się pozostałe tory grodziskiej stacji, które są już nieużywane.
Budynek dworcowy odremontowano i sprawia on bardzo pozytywne wrażenie. Oczekując na pociąg usłyszymy tutaj zapowiedzi stacyjne. Obok stacji znajdują się wielkie budynki przemysłowe, do których dawniej również dochodziły tory ze stacji.
Są tutaj też dwie nastawnie oraz „szopa”. Szczerze mówiąc – jest to jedna z moich ulubionych stacji. Wszystko sprawia tutaj wrażenie dawnych czasów, które coraz bardziej różnią się od tych dzisiejszych, nie tylko na kolei.
Jedyne co burzy ten wspaniały nastrój, to „gumowaty” odgłos hamulców w zatrzymujących się tutaj szynobusach. Na szczęście jeżdżą tędy też parowozy z wagonami 120A w oliwkowych barwach. Mam nadzieję, że parowozownia Wolsztyn nie zawiedzie i wrócą one już niedługo na linię 357.
Linia do Kościana zaczyna się w południowej części stacji i biegnie po łuku razem z linią wolsztyńską. Kawałek dalej mamy semafor wjazdowy, a jeszcze dalej stację Ujazd Wielkopolski. Znajdziemy tam kilka wagonów oraz drezynę WM5 użytkowaną przez Grodziską Kolej Drezynową.
Linia nie jest praktycznie wcale zarośnięta, co jest zasługą działalności tej właśnie kolei drezynowej. Rozglądając się tutaj dłużej ma się wrażenie, że niedawno jechał tędy jakiś pociąg towarowy.
Stacja w Ujeździe posiada piękny budynek dworcowy. Kiedyś były tutaj jeszcze dwa dodatkowe tory, ale niestety obecnie są rozebrane. Zachował się jeden tor dodatkowy, który kończy się blaszanym garażem i prawdopodobnie służy za tutejszą „szopę”.
Poza stacją w Ujeździe na linii znajduje się jeszcze kilka innych, między innymi w Maksymilianowie czy Bonikowie. Znajdziemy też wiadukt nad Kanałem Mosińskim i most nad rzeką Mogilnicą.
Linia w dużej części biegnie wzdłuż drogi. Lasów w tej okolicy jest niewiele – dookoła podziwiamy wspaniały wielkopolski krajobraz. Na stacji w Kościanie znajdziemy zadaszone perony oraz bardzo ładnie wyremontowany budynek dworcowy.
Linia do Grodziska (Opalenicy) odchodzi stąd przy wyjeździe w kierunku Leszna. Okala miasto dookoła i wychodzi w stronę północną w kierunku Bonikowa. Na przejazdach pozdejmowano już rogatki – ale szyny dalej są obecne.
Czy kiedyś uda się przywrócić funkcjonowanie kolei na tej linii? Prawdopodobnie będzie tak, jak to w naszym kraju bywa. Należy jednak mieć nadzieję, że nikt nie wpadnie na pomysł rozbiórki tak wspaniałej linii i nie skończy się tak, jak z odcinkiem Grodzisk Wielkopolski – Opalenica.
Paweł Wolny
