Z trzeciej strony
Port
Nowy Jedwabny Szlak staje się coraz bardziej zajmujący. Nabiera dynamiki, i powoli nabiera konkretnych kształtów,choćby poprzez pierwsze pociągi towarowe, które pokonują tysiące kilometrów, by z Chin trafić do Polski, jak chociażby ten, który 5 stycznia tego roku, po 12 dniach podróży, dotarł do Sławkowa po torach LHS-u.
I tak, także zainspirowany dyskusją podczas II Kongresu Rozwoju Kolei w bardzo ciekawym panelu: „Wzrost konkurencyjności kolejowych przewozów towarowych w obszarze Trójmorza, na Nowym Jedwabnym Szlaku”, postanowiłem kilka zdań skreślić o owym Szlaku…
Nowy Jedwabny Szlak, to nowy rozdział w wymianie handlowej pomiędzy Azją a Europą. Przez wieki Jedwabnym Szlakiem Chiny rozpowszechniały swoje dobra nie tylko materialne, ale również kulturowe.
Chiny dysponują ogromnym know-how w realizacji wielkich przedsięwzięć infrastrukturalnych, a z pomocą państw będących na Jedwabnym Szlaku, tj. Pakistan, Tadżykistan czy Afganistan, w Azji modernizacja infrastruktury kolejowej wydaje się być tylko kwestią czasu. Z tego powodu, iż każde państwo pragnie w tym uczestniczyć i mieć w nim swój udział, który jest gwarancją ogromnych korzyści.
Stworzenie Ekonomicznego Pasa Jedwabnego Szlaku byłobystrategicznym połączeniem od Oceanu Spokojnego do Morza Bałtyckiego i następnie sukcesywne dążenie do utworzenia sieci transportowej łączącej wschodnią, zachodnią i południową Azję.
Europa jest strategicznym partnerem dla Chin w relacjach gospodarczych (eksport – import), a roczny obrót w relacji Chiny – Zachód wynosi ponad 500 miliardów dolarów.
Nie można jednak zapominać, że prócz kolejowego korytarza Szlaku, są także i inne, alternatywne. Przyjdzie czas, by poświęcić im więcej miejsca. Tym razem zatrzymam się nad jednym z elementów tej alternatywy, w ramach Szlaku morskiego.
A chodzi o port Gwadar, bo tam właśnie, jak w pigułce,można zobaczyć skalę, rozmach i myślenie strategiczne Państwa Środka.
W roku 2015 Prezydent Chin Xi Jinping w czasie swojej wizyty w Pakistanie zakomunikował, że jego kraj uruchomi warte 46 mld dolarów projekty infrastrukturalne i energetyczne. Mają one doprowadzić do budowy wspólnego „ekonomicznego korytarza” (sieć dróg, linii kolejowych i rurociągów) pomiędzy portem Gwadar na południu Pakistanu a zachodnim regionem Xinjiang w Chinach. Plan ten stanowi integralną część Nowego Jedwabnego Szlaku.
Ale owe zamierzenia, prócz tych ściśle ekonomicznych, mają także inny aspekt – geopolityczno-wojskowy.
Port w Gwadarze, według opinii ekspertów, może służyć również jako baza marynarki wojennejChin Ludowych. Gwadar poprzez swoje położenie geograficzne ułatwia komunikację morską z Morzem Arabskim i Cieśniną Hormuz. To najważniejsze w regionie miejsca wydobycia i dystrybucji ropy naftowej. Tą z portu w Gwadar można transportować do Chin Autostradą Karakoram.
Gwadar może okazać się wkrótce trzecim na świecie miejscem przeładunku ropy naftowej.
Według pakistańskiego analityka Syed Fazl-e-Haidera ten strategiczny port może stać się bazą Armii Ludowo-Wyzwoleńczej, która zapewne zechce wprowadzić tam atomowe łodzie podwodne i lotniskowce, których budowę Chiny planują od wielu lat. W ten sposób Chiny będą w stanie kontrolować ruchy marynarek Indii, USA oraz innych krajów aktywnych w tym regionie Oceanu Indyjskiego i w okolicach Półwyspu Arabskiego.
Jest jeszcze inna kwestia związana z Gwadarem. Położenie geograficzne sprawia, że Cieśnina Malakka, położona między Malezją, Singapurem a Indonezją, jest jednym z najważniejszych szlaków handlowych na świecie. Tędy przebiega najkrótsza droga między krajami Zatoki Perskiej a Chinami, Japonią i Koreą Południową. Ma strategiczne znaczenie ekonomiczne i energetyczne dla praktycznie wszystkich gospodarek Azji południowo-wschodniej, w tym właśnie dla gospodarki Chińskiej Republiki Ludowej.
Przez tę cieśninę dziennie transportowanych jest ok. 15 mln baryłek ropy naftowej. Surowce energetyczne dostarczane tądrogą pokrywają ok. 25% rocznego zapotrzebowania gospodarek regionu. Łatwo można uświadomić sobie skalę transportu, jeżeli wziąć pod uwagę, iż w okolicy położone są największe światowego gospodarki – Chiny i Japonia oraz najbardziej ludne państwo na świecie – Chiny – o populacji liczącej ponad 1 mld 350 mln ludzi. Przez Cieśninę Malakka rocznie przepływa ok. 90 tysięcy statków.
Z tego powodu Cieśnina Malakka ma tak istotne znaczenie. Praktycznie rzecz biorąc można stwierdzić, iż kto kontroluje Cieśninę Malakka, ten kontroluje całą Azję południowo-wschodnią, gdyż, w obliczu ciągłej dominacji transportu morskiego w międzynarodowym obrocie handlowym, zaistnieje możliwość wpływu na import i eksport do i z gospodarek dalekowschodnich.
Dlatego Chiny, w obawie przed możliwością blokady cieśniny Malakka, np. przez Stany Zjednoczone, otwierają drzwi na świat także przez port Gwadar.
A zatem Nowy Jedwabny Szlak ma dla Chin również znaczenie strategiczne…Dla kolejnych pokoleń…
