Jak wspomniano w poprzednim artykule Chińczycy mają najwyższy udział w pociągach dużych prędkości na świecie. W 2016 roku oddano do użytku najszybszy pociąg konwencjonalny na świecie. Został zbudowany całkowicie w Chinach, pod nazwą Fuxing. Osiąga prędkość 420 kilometrów na godzinę. Pociąg obsługiwany jest przez trakcję elektryczną.
Najpierw uruchomiono wersję z ośmioma wagonami. Przewoził on 556 pasażerów, w trzech klasach: business, pierwszej i najwięcej w klasie drugiej, bo aż 518 osób.
W roku 2018 oddano do użytku komercyjnego pociąg z szesnastoma wagonami. Długość składu, to 415 metrów. Przewozi około 1.200 pasażerów.
Pociągi nie od razu skierowano do publicznego użytku. Najpierw wykonano jazdy testowe na trasach o długości 60.000 kilometrów. Ważnym jest też fakt zmniejszenia zużycia energii o 10 procent w porównaniu z poprzednikami. Wagony wyposażono w gniazda WiFi oraz gniazda elektryczne dla pasażerów.
Przy okazji warto wspomnieć, że przed modernizacją szybkość osiągana przez pociągi w 1993 roku wynosiła 48 kilometrów na godzinę. Rozwój kolei dużych prędkości rozpoczął się w roku 2004, modernizacja programu to rok 2008.
Program przewidywał budowę czterech linii ze wschodu na zachód kraju oraz czterech z północy na południe.
Pierwszą linię liczącą około 1.000 kilometrów uruchomiono w roku 2009. Czas przejazdu tą linią, to było około 3 godzin. Po tragicznym wypadku, w którym zginęło 40 osób, o czym wspominałem w poprzednim artykule, szybkość ograniczono do 300 kilometrów na godzinę, co wydłużyło czas przejazdu.
Drugą bardzo ważną linię uruchomiono w roku 2011, łączyła ona Pekin z Szanghajem. Na trasie przejazdu pociągu znajduje się najdłuższy most na świecie o długości około 55 kilometrów.
Następną linię, najdłuższą w chwili obecnej, uruchomiono rok później. Łączyła ona Pekin z Kantonem. Długość tej linii, to około 2.300 kilometrów, czas przejazdu przeszło 8 godzin.
Ostatnią, bardzo ciekawą linię uruchomiono też w roku 2012. Dlaczego ciekawą? Dlatego, że łączy ona Dalian z Harbinem i jest pierwszą na świecie linią dla pociągów dużych prędkości pracującą w ekstremalnych warunkach temperaturowych. Zdarza się bowiem, że temperatura spada do minus 40 stopni. Spowodowało to częściowe ograniczenie prędkości do 200 kilometrów na godzinę, ale i tak prędkość jest imponująca.
Pociągi szybkiej kolei są oznaczane symbolami literowymi, o czym wspominałem w poprzednim artykule Pociągi oznaczane symbolem „G” mogą poruszać się z szybkością 350 kilometrów na godzinę.
Literka „D” oznacza pociągi poruszające się z szybkością do 250 kilometrów na godzinę. Kursują one głównie na trasach łączących sąsiednie prowincje.
Ostatnie są oznaczane symbolem „C”. To te, które mogą osiągać prędkość 200 kilometrów na godzinę. Bilety na podróż tymi pociągami są najtańsze z trzech wymienionych. Kursują one na trasie łączącej sąsiednie miasta.
Wspomniałem w poprzednim artykule, że długość linii, po której kursują pociągi dużych prędkości, to przeszło 22.000 kilometrów, a do tej pory omówiłem tylko cztery trasy.
Program budowy szybkich tras obejmował też budowę linii w poszczególnych prowincjach. Na razie obejmuje on 28 z 33 prowincji.
Od latach 2008-2013 szybka kolej przewiozła przeszło trzy miliardy pasażerów. Prędkość osiągana przez te pociągi i krótki czas przejazdu powoduje, że wielu pasażerów rezygnuje z połączeń lotniczych, a wybiera podróż pociągami. Naszym przewoźnikom też by się to przydało.
Inną trasą, której chciałbym poświęcić kilka słów, jest linia łącząca Guiyang z Kantonem. Jej budowa była bardzo droga, ze względu na fakt, że prowadzi ona głównie przez tunele i mosty. Samych tuneli jest 238 o łącznej długości przeszło 400 kilometrów.
Nie będę wymieniał wszystkich tras, gdyż ich ilość ciągłe wzrasta. Chiny nie powiedziały jeszcze ostatniego słowa w budowie kolei dużych prędkości. Plany są nadal ambitne. W roku 2017 przewożono dziennie przeszło 14 miliona pasażerów. W planach jest wydłużenie tych tras do 30.000 kilometrów, a więc rekord ten będzie pobity. Patrząc na szybki rozwój gospodarczy Chin jest to całkiem realne.
Roman Guzek
