1 września 1979 r. Leszek Moczulski jako główny organizator powołał do życia antykomunistyczną partię polityczną pod nazwą Konfederacja Polski Niepodległej. Znaczna część założycieli wywodziła się z ROPCiO, w którym doszło do rozłamu.
W czerwcu 1979 r. Moczulski opublikował obszerny tekst programowy „Rewolucja bez rewolucji’”, zawierający prognozę, mówiącą o tym, że w ciągu 2 lat nastąpi głęboki kryzys społeczny wywołany niewydolnością gospodarki socjalistycznej. Sformułował wówczas program budowy organizacji niezależnych, związków zawodowych i partii, które mogłyby utworzyć nowy system polityczny. Stwierdzał, że cel ten można osiągnąć metodami pokojowymi.
W ramach tego postulatu utworzonych zostało, przez najbliższych współpracowników Moczulskiego kilka organizacji: Ruch Porozumienia Polskich Socjalistów (1979, krakowskie środowisko ROPCiO), Związek Narodowy Katolików (1978, byli działacze PAX: Tadeusz Jandziszak, Tadeusz Stański, Romuald Szeremietiew), Lubelską Grupą Ludową (1978, Stanisław Franczak, Michał Niesyn) i Siedlecko-Podlaską Grupę Ludową (1977, Zygmunt Goławski, Jan Mizikowski). Kolejną grupę tworzyło środowisko skupione wokół pisma „Droga”.
Dokumentem założycielskim był Akt Konfederacji Polski Niepodległej, pod którym podpisało się 35 osób.
Podczas spotkania 21 października 1979 r. KPN podzielono na 4 obszary: I – centralny z siedzibą w Warszawie, II – południowy z siedzibą w Krakowie, III – zachodni z siedzibą we Wrocławiu i IV – północny z siedzibą w Szczecinie (w 1981 r. powołano Obszar V z siedzibą w Katowicach).
Na przewodniczącego Rady Politycznej wybrano Leszka Moczulskiego. 26 lipca 1980 r. w domu Zbigniewa Martynowskiego w Lądku-Zdroju odbył się I Kongres KPN, w którym uczestniczyło ok. 20 osób. Zebranie zostało przerwane przez służby porządkowe, a jego uczestnicy przewiezieni do aresztu, w którym kontynuowano obrady. Sytuacje próbowało ujarzmić SB. Aresztowanych rozparcelowano po różnych więzieniach. Jednakże wkrótce wszystkich uwolniono. Większość udała się do rezerwowego miejsca obrad, gdzie kontynuowano obrady.
W grudniu 1980 r. wobec licznych aresztowań pełniący obowiązki przewodniczącego R. Szeremietiew ogłosił z ukrycia decyzję o zawieszeniu działalności KPN. Po 13 grudnia 1981 r. Konfederacja praktycznie przestała działać jako organizacja scentralizowana.
14 X 1984 r. na pierwszym spotkaniu Rady Politycznej po amnestii, w którym uczestniczyli zarówno zwolnieni z więzienia liderzy, jak i członkowie Rady działającej w stanie wojennym, T. Stański i R. Szeremietiew sprzeciwili się autorytarnemu sposobowi kierowania organizacją przez Moczulskiego.
22 XII 1984 r. w Warszawie odbył się II Kongres KPN. W II kongresie KPN uczestniczyło ok. 25 osób. Na przewodniczącego ponownie wybrano L. Moczulskiego.
Kolejne posiedzenie Rady Politycznej KPN 9 III 1985 r. w Warszawie przy ul. Chmielnej zostało przerwane przez wtargnięcie oddziału antyterrorystów. Zatrzymano uczestników, część aresztowano. Kolejny proces rozpoczął się 3 III 1986 r. przed Sądem Wojewódzkim w Warszawie. 22 IV 1986 r. zapadł wyrok. L. Moczulskiego skazano na 4 lata więzienia, K. Króla i A. Słomkę na 2,5 roku, a A. Szomańskiego i D. Wójcika na 2 lata. Ich uwięzienie nie zahamowało działalności partii, która rozbudowywała struktury. We IX 1986 r. wszyscy przywódcy KPN na mocy kolejnej amnestii znaleźli się na wolności.
Zmieniająca się sytuacja polityczna sprzyjała rozwojowi struktur. 1988-1989 nastąpił znaczny rozwój liczebny i organizacyjny KPN.
4 II 1989 r. w 1. turze III Kongresu uczestniczyło blisko 200 działaczy. Obrady przerwało wkroczenie funkcjonariuszy MO i SB.
W III 1989 r. Rada Polityczna KPN podjęła decyzję o wystawieniu własnych kandydatów do parlamentu. W 1989 r. i na początku 1990 r. Konfederacja organizowała duże ogólnopolskie akcje: demonstracje przeciw kandydaturze W. Jaruzelskiego na prezydenta.
W 1990 r. Leszek Moczulski był kandydatem KPN w wyborach prezydenckich. W 2003 r. KPN została wykreślona z rejestru partii politycznych. W 2007 r. reaktywowano partię. L. Moczulski otrzymał tytuł honorowego przewodniczącego KPN, a na czele partii stanął Władysław Borowiec.
Krzysztof Drozdowski
krzysztof.drozdowski@wolnadroga.pl
(Fot. 11 listopada 1981 r. – kilkutysięczny wiec współorganizowany przez KPN na Placu Matejki w Krakowie)
