Rok 2023. 5 kwietnia. Warszawa. Plac Józefa Piłsudskiego. Prezydent Ukrainy Władimir Zełeński wraz z Premierem Mateuszem Morawieckim składają wieńce na Grobie Nieznanego Żołnierza. Pojawia się Rafał Trzaskowski, Prezydent stolicy. Próbuje zbliżyć się do Zełeńskiego. Ten go ignoruje.
Za chwilę prezydent Ukrainy i Premier Polski udają się pod pomnik Ofiar Katastrofy Smoleńskiej, by złożyć hołd. Trzaskowskiego już nie widać.
Następnie oficjele kierują swoje kroki w kierunku pomnika Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego. Na drodze staje Rafał Trzaskowski. Żegna się i znika… Pod pomnikiem Lecha Kaczyńskiego, byłego prezydenta Warszawy, obecnego włodarza stolicy już nie ma!
Można by rzec: bez komentarza. Zachowanie jakże znaczące…
Ale, czy zaskakujące?
Rok 2023: „Złożymy wniosek o usunięcie pomnika Lecha Kaczyńskiego spod tarnowskiego dworca” – zapowiadają członkowie Stowarzyszenia Pro Tarnów. To na ich wniosek wznowiono postępowanie w sprawie wyrażenia zgody na budowę pomnika na Placu Dworcowym.
Rok 2022: Na podstawie art. 63 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej oraz art. 2 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o petycjach, działając w interesie publicznym aktywista Michał Wojciechowski – POLSKA PONAD PODZIAŁAMI składa niniejszą petycję z żądaniem podjęcia niezbędnych kroków do przeniesienia pomnika ofiar katastrofy smoleńskiej z placu Piłsudskiego w Warszawie pod adres ul. Mickiewicza 49 w Warszawie na prywatną posesję Pana Prezesa Jarosława Kaczyńskiego. Skoro obywatele nie mają swobodnego dostępu do pomnika podczas uroczystości ani nie mogą wyrażać czynnie swojego żalu poprzez składanie wieńców które są rabowane przez wojsko żądam w imieniu Polaków natychmiastowego przeniesienia pomnika.
Rok 2018: Pozew sądowy domagający się usunięcia z wystawy głównej w Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku:
- portretu o. Maksymiliana Marii Kolbego wraz ze stanowiskiem multimedialnym poświęconym jego postaci;
- portretu Witolda Pileckiego wraz ze stanowiskiem multimedialnym dotyczącym jego postaci;
- zdjęcia powstańców warszawskich składających przysięgę wojskową przed wstąpieniem do oddziału podczas mszy św.;
- zdjęcia rodziny Ulmów wraz ze stanowiskiem multimedialnym „Polacy ratujący Żydów”;
- maski pośmiertnej bł. ks. Stefana Wincentego Frelichowskiego (ofiary KL Dachau) wraz z ekspozytorem poświęconym kaźni duchowieństwa w obozach koncentracyjnych;
- eksponatu w postaci Spisu pomordowanych Polaków w KL Dachau sporządzonego w 1946 r. przez zespół ks. Edmunda Charta (więźnia Dachau);
- polskiej flagi narodowej ocalonej w okupowanym przez Sowietów Lwowie i przywrócenie w jej miejsce makaty przedstawiającej powitanie przez mniejszość białoruską Armii Czerwonej wkraczającej na ziemie polskie po 17 wrześnie 1939 r.;
- ekspozytora poświęconego mjr. Henrykowi Dobrzańskiemu „Hubalowi”;
- ekspozytora poświęconego Marianowi Rejewskiemu, polskiemu kryptologowi, który w grudniu 1932 r. złamał szyfr „Enigmy”;
- eksponatu – rewolweru nagant – ilustrującego typ broni, z której w latach 1937-1938 stalinowscy kaci mordowali mniejszości narodowe w Związku Sowieckim, w tym w ramach operacji antypolskiej, mniejszość narodową polską i przywrócenie zamiast tego eksponatu gry planszowej pt. „Plan Pięcioletni”;
- eksponatów w postaci rysunku Matki Boskiej i fragmentu pasiaka z numerem obozowym wykonanych po wojnie przez więźnia KL Mauthausen w trakcie terapii mającej pomóc mu w uwolnieniu się od psychicznego uwięzienia w obozowym koszmarze;
- tablic: Piętno wojny (dot. psychicznego i fizycznego okaleczenia ludzi przez wojnę), Związek Sowiecki. Komunistyczne państwo masowego terroru oraz Operacja (anty)polska NKWD 1937-1938. Sowieckie ludobójstwo na Polakach;
- statystyk strat osobowych wybranych państw (w sumie 21) przedstawionych w wartościach względnych i bezwzględnych w sposób graficzny, i przywrócenia poprzednich statystyk (…), a traktujących jako „ofiary wojny” np. żołnierzy niemieckich i przedstawionych tylko w odniesieniu do 10 państw i tylko w wartościach bezwzględnych.
Leonardo da Vinci: „Zostawiajmy po sobie dobre imię i trwałą pamięć wśród śmiertelnych, aby życie nasze nie przeszło nadaremnie”.
miroslaw.lisowski@wolnadroga.pl
