Reżyser filmowy i radiowy, scenarzysta, producent, prof. PWSFTViT im. Leona Schillera w Łodzi, pan Maciej J. Drygas, pracuje nad nowym filmem dokumentalnym pod tytułem „Pociągi”. Poszukujemy materiałów, które byłyby pomocne w realizacji tego wyjątkowego przedsięwzięcia.
„Pociągi”, to projekt pełnometrażowego filmu dokumentalnego, który powstaje z materiałów archiwalnych i jest klasyfikowany jako found footage documentary.
Wykorzystywanie materiałów archiwalnych w filmie dokumentalnym często jest sprowadzone do roli ilustracji obrazów z przeszłości – konkretnych sytuacji historycznych.
– Dla mnie praca z materiałami archiwalnymi ma dużo bardziej kreatywny charakter. Moja metoda polega na tworzeniu na ekranie zupełnie nowej rzeczywistości. W oparciu o znalezione materiały archiwalne, często całkowicie dekonstruuję ich znaczenie pierwotne i powołuję do życia nowy, autorski świat. Tworzę zupełnie inny kontekst. Kreowanie relacji pomiędzy przekształconym przeze mnie obrazem i nową, dodaną warstwą dźwiękową oraz emocjonalna relacja pomiędzy widzem, a rzeczywistością archiwalną – to problemy i artystyczne wyzwania którymi interesuję się od wielu lat – tłumaczy Drygas.
O czym będzie opowiadał film „Pociągi”?
– Tak więc, korzystając z bogatej ikonografii archiwalnej odbędę w moim filmie podróż pociągami przez XX wiek. Pasażerowie, dworce, pociągi staną się tworzywem do zbudowania dokumentalnego fresku, który chciałbym ułożyć w uniwersalny, czytelny na całym świecie portret człowieka w XX wieku, z jego nadziejami, pragnieniami, klęskami i tragediami. Tę zamkniętą w wagonach kolejowych historię świata zmontuję w strukturę opartą na refrenach. Co kilkanaście lat w różnych miejscach na świecie odbywa się na dworcach podobne misterium. Wagony wypełniają setki mężczyzn jadących na wojnę, później powracają pociągi z rannymi, albo z trumnami. Potem rozpoczyna się exodus ludności cywilnej. Wypędzeni mieszają się z powracającymi z obozów jeńcami, mundurowi zwycięskich armii prowadzą zwyciężonych. Łzy radości i łzy goryczy. Aż wreszcie przychodzi czas, gdy na dworcach pojawiają się zwyczajni pasażerowie – wyjaśnia reżyser.
Maciej Drygas chce zbudować strukturę dramaturgiczną filmu tak, żeby widz nie pozostał tylko chłodnym obserwatorem, ale żeby zaprosić go do wnętrza, wciągnąć w głąb ekranu. Żeby w ślad za obrazem, przemierzając niezmierzone odległości, odczuwał osobiście ten zmieniający się w czasie, otaczający świat i żeby ta podróż, być może, zakiełkowała refleksją, albo pytaniem: Gdzie teraz jestem na tym świecie?…. I dokąd zmierzam?…
Reżyser wybrał takie kraje, w historii których pociągi odgrywały szczególną rolę, w których jest szansa na odnalezienie materiałów o mocnym ładunku emocjonalnym, w których kolej odgrywała szczególną rolę w życiu człowieka.
I w tym miejscu zwracamy się do Państwa z apelem o podzielenie się filmowymi materiałami archiwalnymi, powstałymi w Polsce i na całym świecie, zrealizowanymi zarówno w warunkach profesjonalnych, jak i amatorskich (taśmy 8 mm, Super 8, 16 mm).
Szukamy także w Polsce i na świecie tekstów, które stanowić będą rodzaj libretta. Interesują nas teksty napisane w pociągu: listy, fragmenty dzienników, notatek służbowych, dokumentów – które ułożą się w swoisty wielogłos, tworząc dramaturgiczny szkielet libretta: od liryki codzienności po dramatyczne teksty, pełne bólu i cierpienia, od radosnych powidoków z podróży, po koszmar bycia w podróży przymusowej.
Być może są gdzieś w Państwa domowych archiwach filmowe artefakty oraz teksty dokumentujące życie ludzi na kolei bądź w jakiś sposób związanych z tym środkiem lokomocji.
Prosimy Państwa, aby wszelkie sugestie dotyczące powyższego apelu kierować na adres mailowy: mvfilm.md@gmail.com
Z góry dziękujemy za wsparcie!
Fundacja Grupy PKP
