Krzyż Wolności i Solidarności jest znakiem wdzięczności państwa polskiego dla osób, które swymi zmaganiami z systemem komunistycznym w latach 1956-1989 przyczyniły się do odzyskania przez Polskę niepodległości po półwieczu zniewolenia i zależności od Związku Sowieckiego. (…)
Krzyż Wolności i Solidarności honoruje osoby, które dołączyły do bohaterów z początku wieku, tworząc kolejne ogniwo w łańcuchu pokoleń Niepodległej. (…)
Instytut Pamięci Narodowej wypełnia zaszczytne zadanie składania wniosków, na podstawie których Prezydent Rzeczypospolitej przyznaje Krzyż Wolności i Solidarności. Pamięć narodu o ludziach oddanych sprawie wolności i solidarności oraz nasza wierność tym wartościom są jednym z fundamentów niepodległości. (dr Jarosław Szarek, b. Prezes IPN)
Andrzej Osipów
(dyrektor regionu północnego PKP PLK S.A)
Odznaczenie KWiS zostało nadane postanowieniem Prezydenta RP nr 538/2015
Andrzej Osipów w czasie strajków sierpniowych 1980 r. był członkiem Komitetu Strajkowego w Przedsiębiorstwie Robót Kolejowych nr 12 w Gdańsku i jednocześnie łącznikiem z Międzyzakładowym Komitetem Strajkowym Stoczni Gdańskiej.
Od września 1980 r. w NSZZ „Solidarność”, a także w okresie września-października 1980 r. wyznaczono go na członka komisji redakcyjnej Protokołu Uzgodnień Branżowych wynegocjowanego przez przedstawicieli zakładów pracy z Ministrem Komunikacji, następnie od stycznia 1981 r. został oddelegowany do pracy związkowej na stanowisku przewodniczącego Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarności”. W lipcu 1981 r. został delegatem na Walny Zjazd Delegatów Regionu Gdańsk.
Po wprowadzeniu stanu wojennego w dniach 15-17 grudnia 1981 r. był organizatorem strajku i przewodniczącym Komitetu Strajkowego w Przedsiębiorstwie Robót Kolejowych, który następnie został rozbity przez ZOMO.
Aresztowano go 16 lutego 1982 r. Wyrokiem Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni z 9 kwietnia 1982 r. został skazany na cztery lata pozbawienia wolności i dwa lata utraty praw publicznych. Karę odbywał w Zakładzie karnym w Potulicach, z którego został zwolniony 1 kwietnia 1983 r. na mocy Aktu Łaski Rady Państwa. Odmówił podpisu, że nie powróci do działalności antykomunistycznej.
W latach 1982-1989 był organizatorem i przewodniczącym Tajnej Komisji Zakładowej, a od 1983 r. przewodniczącym w Przedsiębiorstwie Robót Kolejowych nr 12 (późniejszych Zakładach Budownictwa Kolejowego) oraz członkiem Tymczasowej Komisji Wykonawczej „Solidarności”. Zaangażowany w pomoc represjonowanym i ich rodzinom.
W okresie 1983-1990 współredaktor pisma „Solidarność Podziemia PBK/PRK”.
(Biogram opracowano na podstawie: materiałów archiwalnych Instytutu Pamięci Narodowej)
