41 lat temu kolejarze delegaci NSZZ „Solidarność” z całego kraju, nie mogąc zawrzeć porozumienia w sprawie podwyżek oraz realizacji porozumień sierpniowych, chcąc wymusić na rządzących realizację ich postulatów, podjęli decyzję o strajku głodowym. Głodówkę rozpoczęło 38 osób i głodowali przez 6 dni – od 21 do 27 października 1980 roku.
W tym roku kolejarze spotkali się przed wejściem do dworca Wrocław Główny przed godz. 09.00. Była orkiestra i kilkadziesiąt pocztów sztandarowych z rożnych stron kraju, skąd przy dźwiękach orkiestry udali się do kaplicy usytuowanej w budynku dworca. Jako że kaplica jest stosunkowo mała, więc miejsca w niej zajęli zaproszeni goście i poczet Krajowej Sekcji Kolejarzy NSZZ „Solidarność”, natomiast pozostałe poczty sztandarowe ustawiły się holu, a kolejarze i delegacje z poszczególnych zakładów wraz z prezesami i dyrektorami zakładów zajęli miejsca przed telebimem w Sali sesyjnej.
W kaplicy miejsca zajęli: Andrzej Dera – Sekretarz Stanu w Kancelarii Prezydenta RP; Andrzej Adamczyk – Minister Infrastruktury; Andrzej Bittel – Sekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury, Cezariusz Lesisz – Prezes Zarządu Agencji Rozwoju Przemysłu S.A.; Krzysztof Mamiński – Prezes Zarządu PKP S.A.; Ireneusz Merchel – Prezes Zarządu PKP Polskie Linie Kolejowe S.A.; Bogdan Kubiak – zastępca przewodniczącego Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”; Kazimierz Kimso – przewodniczący dolnośląskiej „Solidarności”, Henryk Grymel – przewodniczący Krajowej Sekcji Kolejarzy NSZZ „Solidarność”; przedstawiciele głodujących oraz organizator strajku w Lublinie Czesław Niezgoda.
Mszę Świętą, z udziałem krajowego duszpasterza Kolejarzy Eugeniusza Zarębińskiego oraz duszpasterzami z kraju, odprawił i homilię wygłosił o. bp Jacek Kiciński, który odnosząc się do czytanej ewangelii podkreślił:
– Dzisiaj dziękujemy za piękną postawę, za świadectwo życia, za heroizm i za bohaterstwo kolejarzy, którzy podjęli protest głodowy. W tej trudnej sytuacji, która miała miejsce 40 lat temu, w sytuacji po ludzku bez wyjścia, stało się coś niesamowitego. Wielki zryw solidarności międzyludzkiej opartej na sprawiedliwości, stał się rzeczywistością. …Myśmy 40 lat temu przejrzeli, wstali jak Bartymeusz i poszli za Jezusem. Dzisiaj mamy dobry wzrok, bo jesteśmy wolni. Ale czy nadal idziemy za Chrystusem? Czy nadal Jego słowa coś znaczą w naszym życiu? Łatwo zapomnieć tę drogę, przy której siedzieliśmy w ciemności. Dzisiaj dziękujemy tym, którzy dali świadectwo wiary i wierności wobec ojczyzny. To sprawiło, że idziemy nadal za Jezusem.
Na zakończenie mszy odśpiewano pieśń „Boże coś Polskę”.
Następnie poczty sztandarowe na czele z orkiestrą udały się w stronę placu, gdzie został przeniesiony kamień z wizerunkiem Św. Katarzyny, który od lat stał obok wrocławskiej lokomotywowni.
Po odegraniu hymnu o. bp Jacek Kiciński dokonał poświęcenia obelisku na nowym miejscu. Z kolei sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP Andrzej Dera przekazał na ręce przewodniczącego KSK NSZZ „Solidarność” Henryka Grymel polską flagę narodową, aby ta z dumą powiewała nad kolejarską „Solidarnością”.
Następnie przesłanie od prezesa PiS Jarosława Kaczyńskiego odczytała radna Sejmiku dolnośląskiego Małgorzata Calińska-Mayer.
Z kolei Minister Infrastruktury Andrzej Adamczyk, który podkreślił, iż rząd PiS dokłada wszelkich starań, aby kolej w Polsce była na światowym poziomie. Wyraził nadzieję, że te tzw. mroczne czasy dla kolei już nie wrócą.
Na zakończenie wraz z Sekretarzem Stanu w Ministerstwie Infrastruktury Andrzejem Bittel wręczył wyróżnionym kolejarzom honorowe odznaki „Zasłużony dla kolejnictwa”.
Jako kolejny gość zabrał głos Wicewojewoda Dolnośląski Bogusław Szpytma, który odczytał list od premiera Mateusza Morawieckiego. Od siebie wyraził uznanie dla protestujących kolejarzy, wspominając jak w tym czasie również na uczelni zaczęto organizować struktury „Solidarności”.
Natomiast prezes Zarządu PKP S.A Krzysztof Mamiński powiedział, że bardzo ważna jest pamięć o wydarzeniach sprzed lat, należy o niej pamiętać i przekazywać ją następnym pokoleniom kolejarzy. Podkreślił, że bez głodujących nie byłoby takiej kolei, jak dziś, ale bez obecnych nie będzie lepszej Polski, dlatego należy czcić ta historię.
W imieniu przewodniczącego Komisji Krajowej NSZZ Solidarność” Piotra Dudy życzenia i list gratulacyjny przekazał zastępca przewodniczącego Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” Bogdan Kubiak.
W kolejnej części uroczystości zasłużonym członkom NSZZ „Solidarność” zostały wręczone odznaki „Zasłużony dla NSZZ Solidarność na Kolei”. Wśród wyróżnionych był nasz kolega redakcyjny Zbigniew Wolny.
Również Zarząd Regionu Dolnośląskiego NSZZ „Solidarność” przygotował dla kolejarzy medale z okazji 40-lecia NSZZ „Solidarność”, które wręczył przewodniczący dolnośląskiej „Solidarności” Kazimierz Kimso. Natomiast prezes PKP S.A. Krzysztof Mamiński został uhonorowany statuetką „Solidariusza”.
Jako ostatni zabrał głos przedstawiciel uczestników protestu głodowego z 1980 roku Paweł Miśkowiec, który przyjechał wówczas do Wrocławia jako pracownik kolei z Krakowa.
Powiedział między innymi: – Nie odbieramy zasług stoczniowcom z Wybrzeża, nie odbieramy zasług górnikom ze Śląska, nie odbieramy zasług przedstawicielom zakładów z całej Polski strajkującym w 1980 roku, ale to właśnie kolejarze byli wówczas najliczniejszą grupą zawodową w Polsce. Było nas blisko pół miliona.
Na zakończanie uroczystości związanych z rocznica głodówki kolejarzy we Wrocławiu delegacje złożyły wieńce i kwiaty pod obeliskiem upamiętniającym to wydarzenie.
Adam Dyląg
