Jedne z największych zbrodni na polskim narodzie popełnili Rosjanie. W ciągu około 230 lat Rosja, a potem Związek Radziecki zamordowali kilkaset tysięcy Polaków. Oto najstraszniejsze zbrodnie ludobójstwa popełnione najpierw przez carskich siepaczy, a następnie sowieckich zbrodniarzy. Część z tych zbrodni jest mało znana w polskiej świadomości historycznej.
Jesienią 1794 roku, w czasie Insurekcji Kościuszkowskiej wojsko rosyjskie, pod dowództwem Aleksandra Suworowa zamordowało brutalnie około 20 tys. mieszkańców warszawskiej Pragi. Z rąk żołdaków carycy Katarzyny II zginęli mężczyźni, kobiety i dzieci. Powodem tej bezsensownej rzezi była chęć zmuszenia polskich powstańców do natychmiastowego poddania się.
Prawie w ogóle nieznane są zbrodnie sowieckie popełnione w latach 1937 – 1938 na obywatelach Związku Radzieckiego polskiej narodowości, którzy mieszkali przede wszystkim w republikach Białoruskiej i Ukraińskiej. Są to jedne z największych zbrodni ludobójstwa. Wg profesora Wojciecha Materskiego – historyka i politologa PAN: W wyniku działań NKWD mogło wówczas zginąć nawet 140 tys. Polaków. W ocenie niektórych historyków zamordowanych zostało nawet 200 tys. osób narodowości polskiej. W tych latach, na tereny Kazachstanu i Syberii wywieziono również drugie tyle Polaków. 11 sierpnia 1937 roku Nikołaj Jeżow Ludowy Komisarz Spraw Wewnętrznych ZSRR podpisał rozkaz nakazujący całkowitą likwidację polskich siatek szpiegowskich. Na podstawie tego rozkazu, zaakceptowanego przez Stalina rozpoczęły się masowe aresztowania i rozstrzeliwania Polaków. Na stronie internetowej Instytutu Pamięci Narodowej można przeczytać, że Polaków: Mordowano masowo – najpierw na podstawie list zatwierdzonych w Moskwie, potem brano ofiary jak popadło, byle ich nazwiska brzmiały z polska. Aby zaspokoić oczekiwania moskiewskiej centrali, NKWD wyszukiwał Polaków nawet w książkach telefonicznych. Żaden Polak na terytorium ówczesnego Związku Radzieckiego nie mógł w latach 1937 – 1938 spać spokojnie. Więźniarki przyjeżdżały zawsze nocą, enkawudziści wyrywali ludzi ze snu i w pośpiechu zaganiali do samochodów. Pojmanych wywożono do obwodowych komend NKWD i tam natychmiast zabijano. Pod pretekstem przynależności do nieistniejącej szpiegowskiej struktury z centralą w Warszawie, ochrzczonej na Łubiance mianem Polskiej Organizacji Wojskowe, mordowano między innymi działaczy polskich, nauczycieli, urzędników, księży, zamożniejszych – a później wszystkich – rolników, pracowników służby leśnej i rzemieślników … Represje nie ominęły nawet polskich komunistów – zdrajców, którzy w Sowietach służyli hołubionej przez Stalina idei likwidacji państwa polskiego.
Eksterminacja obywateli ZSRR polskiej narodowości nadal nie zajmuje w naszej świadomości zbiorowej należytego miejsca. Tę straszną zbrodnię Stalina, nazwaną „Operacją Polską” należy z całą mocą przypominać w kontekście dzisiejszych zbrodni Putina na Ukrainie. Jak oceniają historycy niewiele więcej, bo około 150 tys. Polaków zostało zamordowanych przez Sowietów w latach 1939 – 1945.
Po wejściu wojsk radzieckich do Polski 17 września 1939 roku rozpoczęła się okupacja sowiecka, która niosła za sobą masowe represje i zbrodnie ludobójstwa na polskich obywatelach. Katyń, Charków, Twer to miejsca gdzie polscy jeńcy wojenni z września 1939 roku, znajdujący się sowieckich obozach zostali zamordowani. W kwietniu 1940 roku jeńcy przetrzymywani w Kozielsku zostali zamordowani strzałem w tył głowy w lesie katyńskim. Polscy jeńcy ze Starobielska zostali zamordowani w budynku NKWD w Charkowie, a jeńcy z Ostaszkowa zginęli w piwnicach budynku NKWD w Kalininie (dzisiejszy Twer). Łącznie zamordowanych zostało 14587 jeńców wojennych. Sowieccy siepacze zamordowali także 7305 polskich więźniów politycznych z innych obozów i więzień na terenach zajętych przez armię radziecką.
Latem 1941 roku Ławrientij Beria podpisał rozkaz zamordowania wszystkich osadzonych w więzieniach znajdujących się na ziemiach zagrożonych niemiecką agresją. W związku z tym rozkazem od czerwca do listopada 1941 roku zamordowanych zostało około 35 tys. Polaków.
Jedną z najstraszniejszych zbrodni ludobójstwa popełnionych po zakończeniu II Wojny Światowej przez czerwonoarmistów i NKWD wspieranych przez Ludowe Wojsko Polskie, jest pacyfikacja miast i wsi na terenie Puszczy Augustowskiej i okolic. Zbrodnia ta znana jest pod nazwą „Obława Augustowska”. Na stronie internetowej Polskiego Radia 24 można przeczytać: Rosyjscy i polscy komuniści stopniowo przeczesywali wsie i miasteczka, aresztując ich mieszkańców i rabując wszystko, co tylko byli w stanie ze sobą zabrać – od ubrań po zwierzęta gospodarskie. Wielu z nich dopuściło się również brutalnych gwałtów i napaści na nie winnych cywili. Powodem tej brutalnej akcji było podejrzenie, że aresztowani współpracują z polskim podziemiem niepodległościowym. Do więzień trafiło 7049 mężczyzn, kobiet i dzieci. Do domów nie wróciło 592 osób. Prawdopodobnie zostali zamordowani. Miejsca ich pochówku do dzisiaj są nieznane.
Tylko między 1937 a 1945 rokiem Sowieci zamordowali około 300 tys. Polaków.
Zbigniew Wolny
