Barbara Labuda to postać o wielowymiarowym dorobku, zarówno w dziedzinie polityki, jak i działalności społecznej. Przez lata była uosobieniem niezłomności, odwagi i zaangażowania w sprawy publiczne, a jej wkład w historię Polski XX i XXI wieku pozostaje nieoceniony. Warto przyjrzeć się bliżej jej biografii, by zrozumieć, jak jej działania ukształtowały współczesne standardy demokratyczne i społeczne.
Barbara Labuda przyszła na świat 10 marca 1946 roku w Żmigrodzie. Wychowała się w rodzinie nauczycielskiej, co ukształtowało jej wrażliwość społeczną i intelektualne ambicje. Po ukończeniu liceum w Rawiczu podjęła studia romanistyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. Fascynacja kulturą francuską stała się nie tylko jej pasją, ale także podstawą przyszłej pracy naukowej i tłumaczeniowej.
W latach 70. związała się z opozycją demokratyczną. Już wtedy wyróżniała się odwagą i niezależnością myślenia. Jak wspominał Władysław Frasyniuk, lider dolnośląskiej „Solidarności”, „Barbara miała niebywały talent organizacyjny i niestrudzoną energię, które mobilizowały ludzi wokół niej”
Labuda była jedną z kluczowych postaci dolnośląskiej „Solidarności”. Organizowała podziemne wydawnictwa, kolportowała nielegalne czasopisma, a także brała udział w strajkach i manifestacjach. W stanie wojennym, pomimo ciągłych represji i zagrożenia aresztowaniem, nie zaprzestała działalności. Była wielokrotnie zatrzymywana przez Służbę Bezpieczeństwa, a jej dom stał się miejscem spotkań i planowania działań opozycyjnych.
Jej determinacja została zauważona i doceniona przez współpracowników. „Barbara była jednym z filarów ruchu opozycyjnego na Dolnym Śląsku. Jej niezłomność inspirowała innych, a jej dom zawsze był otwarty dla tych, którzy potrzebowali wsparcia” – wspominał Adam Michnik
Po transformacji ustrojowej Labuda kontynuowała działalność publiczną, pełniąc funkcję posłanki do Sejmu RP. Zasiadała w ławach parlamentarnych z ramienia Komitetu Obywatelskiego, a później Unii Demokratycznej i Unii Wolności. W swojej pracy parlamentarną kładła nacisk na kwestie społeczne, prawa człowieka oraz równouprawnienie kobiet. Była autorką wielu inicjatyw ustawodawczych, w tym tych dotyczących równych szans na rynku pracy oraz ochrony ofiar przemocy domowej.
W latach 1996–2005 Barbara Labuda była sekretarzem stanu w Kancelarii Prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego. W tym okresie aktywnie działała na rzecz tolerancji, przeciwdziałania wykluczeniu oraz promowania dialogu międzykulturowego. Jej rola w budowaniu wizerunku Polski jako kraju otwartego i nowoczesnego była nie do przecenienia.
Po odejściu z polityki Barbara Labuda zaangażowała się w działalność społeczną. Była jednym z pierwszych polityków, którzy otwarcie wspierali prawa osób LGBTQ+, za co w 1999 roku otrzymała prestiżową nagrodę Tęczowy Laur. Wyróżnienie to było wyrazem uznania dla jej konsekwentnego zaangażowania w walkę z dyskryminacją i promocję równouprawnienia
Jest także aktywną uczestniczką debat publicznych, autorką licznych artykułów i książek, w których dzieli się swoimi doświadczeniami oraz refleksjami na temat współczesnych wyzwań społecznych. „Barbara to prawdziwa demokratka, zawsze stawiająca człowieka w centrum swoich działań. Jej kariera to wzór dla tych, którzy wierzą, że polityka może być służbą” – podkreślał profesor Bronisław Geremek
Barbara Labuda, poza swoim zaangażowaniem politycznym, od lat aktywnie działa również na polu edukacji, kultury i działalności społecznej. Jej działalność w tych obszarach stanowi kontynuację jej walki o prawa człowieka i szeroko pojętą sprawiedliwość społeczną, tym razem w nieco innej formie, ale równie skutecznie.
Po zakończeniu kariery politycznej poświęciła się promowaniu edukacji obywatelskiej i budowaniu społeczeństwa opartego na wiedzy i tolerancji. Występowała jako prelegentka podczas licznych konferencji i seminariów, gdzie poruszała kwestie związane z prawami człowieka, demokracją oraz rolą kobiet w życiu publicznym. Jej wykłady na uniwersytetach w Polsce i za granicą były cenione za głębię merytoryczną i inspirujący przekaz.
Jednym z ważniejszych obszarów jej aktywności jest wspieranie inicjatyw artystycznych i kulturalnych. Uważa kulturę za jeden z fundamentów budowania wspólnoty i zrozumienia między ludźmi. Jak podkreśliła w jednym z wywiadów: „Sztuka to przestrzeń, w której możemy zrozumieć, kim jesteśmy, i odnaleźć sens w trudnych czasach. Jest narzędziem, które pozwala budować mosty, nie mury”.
Labuda jest także zaangażowana w działania na rzecz zachowania pamięci o wydarzeniach i ludziach, którzy przyczynili się do demokratycznych przemian w Polsce. Jest współautorką i bohaterką licznych publikacji oraz filmów dokumentalnych, które przybliżają historię „Solidarności” i walki o wolność w PRL. Jej refleksje na temat doświadczeń opozycyjnych są cenione za autentyczność i głęboką perspektywę.
